Ik woonde destijds in Zwolle en had voldoende rust om ermee te beginnen. Geen vriendinnen die me constant opbelden met de vraag of ik mee ging stappen. Geen stadse chaos die mijn constante gevoel van innerlijke onrust voedde.

In die tijd bevond ik me letterlijk tussen de koeien, omdat ik behoefte had aan iets wat Amsterdam me niet kon geven: een overvloed aan groen.

Een vriendin had me op het idee gebracht. Ze had zich bij de Kamer van Koophandel ingeschreven als zelfstandig tekstschrijver/redacteur. Waarom doe jij dat ook niet? Had ze gezegd. Je hebt toch ervaring als redacteur? En ze had gelijk. Ik was op dat moment aan het werk als consulente en was totaal niet tevreden over mijn baan. Het was de derde baan sinds ik was afgestudeerd en ik was bang dat ik me nooit ergens thuis zou voelen.

En toen mijn vriendin me die vraag stelde, moest ik denken aan een oude droom. Want had “voor mezelf beginnen” niet altijd al op mijn bucket list gestaan?

De enthousiasteling in mij dacht geen moment langer na. Ik toog dezelfde maand nog naar de Kamer van Koophandel. Een ondernemingsplan had ik niet. Slechts een idee van de diensten die ik zou verlenen en een enorme drive om het daadwerkelijk te gaan doen. Het bleek genoeg. En over twee maanden is het zo ver: dan viert mijn bedrijf alweer zijn zesde verjaardag.

Ondanks dat ik jaren heb gehad dat het moeilijk is geweest om de eindjes aan elkaar vast te knopen, is het toch iets waar ik trots op mag zijn. Ik ben 38 en kan al twee wensen van mijn bucketlist afvinken. Voor mezelf beginnen en een boek schrijven.