Foto: Sander van der Torren. http://www.torren.nl

Het was de bedoeling om één keer in de week een blog te posten om mensen te informeren over de 100 dagensprint. Maar juist door die 100 dagensprint ben ik daar schandelijk in gefaald. Het werd wat druk, ik zat weer een week in het buitenland en ik schreef alleen nog een blog voor mijn algemene schrijfblog en voor Fabel. Van mijn medesprinters hoorde ik ook niets, dus ik dacht dat ze misschien waren afgehaakt. Daar ging het al fout: denken voor een ander. Dus vandaag werd ik er streng op gewezen door een volger dat dit niet de manier is om medesprinters te motiveren. En gelijk heeft ze, want beloofd is beloofd. Daarom: excuses! Voor alle duidelijkheid: ik ben nog steeds bezig met mijn sprint en net voorbij de 50 dagen. Wat is er intussen gebeurd? Ik:

• benaderde 10 bibliotheken en hieruit volgde dat meer bibliotheken mijn boek aanschaften.
• vroeg een paar bibliotheken of zij interesse hadden in een inspiratiesessie en bij twee daarvan was het raak: nu verzorg ik 16 juni in de ondernemersbibliotheek op Texel en 16 juni in de Oba een inspiratiesessie voor ondernemers.
• benaderde Managementboek.nl met de vraag of ze mijn boek wilden aanbieden en die pronkt nu op de site.
• benaderde diverse media en mensen uit  mijn netwerk en liet ze weten dat ik columns wil schrijven. Hieruit volgde een afspraak bij nrc.next waar ik waarschijnlijk een serie artikelen voor ga schrijven, speciaal voor startende ondernemers.
• reageerde op een oproep van een tijdschrift dat mensen zocht die ervaring hadden met de kracht van kwetsbaarheid. Binnenkort word ik geïnterviewd en zie je dat op deze blog terug onder “in de media”.
• maakte een afspraak met een redacteur van een grote uitgever die enthousiast werd van mijn idee voor een boek over “levensmissie”. Ik werk nu aan een concept voor boek 3.

Kleine dingen die ik deed varieerde van het sturen van een mailtje, simpelweg nee zeggen tegen iets, dat telefoontje plegen waar ik tegenop zag en online aanwezig zijn met mijn “wensen”. Dit laatste resulteerde vandaag in een radio-interview: soms is het uitspreken van een wens voldoende. Als niemand weet wat je nodig hebt of ambieert, komt het nu eenmaal minder snel op je pad. Staar niet blind op je doel(en), blijf gewoon in beweging en blijf vooral openstaan voor andere dingen. Wat ik geleerd heb: er komt bijna altijd wel iets uit het ondernemen van actie. Een les, iets anders wat ook leuk is, of gewoon een extra contactpersoon waar je in je netwerk iets mee kan. En soms komt er echt helemaal niets uit, dat klopt. Maar dat is ook goed, want dan heb je het gewoon geprobeerd!

Succes!